آسمان

 گرما و دشمن

 تيـــــــغ و چـنــــگ

جـــــــــام لب خشكيده

از گــــــــرما و جـنـــــــــگ

       قطره قطره ميچكد برروي خاك       

    خـــون ســـــرخ شــاهـدان تـابـنـاك    

                                      يك طـــــرف آن لشــــكر كــــفر و ستـم                                     

    سـوي ديـــگر نـــــور و ايـمـــان دور هــم   

                                   خــــــرد ســال و كــــــودك و مــــــردان پـــيـر                               

      نـــوجـــوانــــان بـــني هــــــاشم چــو شــــــيـر

      غــــنچه ي بشــــكفـــته و نــــــــور دو عـــــــيـن 

    شـــــد شـهـــــيـــد كـــــــربلا پــــــور حسـيـــن  

          ظــلــم و مـستــــي را نبــــاشــــد بــرقــــــرار          

در كـنـــار ديــــــن  خـــــوبــــان پــــايـــدار

         گـر كـه ‌باشـد عاقبت‌ بشكستني ‌ست          

ديـــــن  اسلام  خدا  نشكستني  ست

                      خـون ســرخ آن شهيدان بر زمين                       

روح تازه ميدمد هر دم به دين

  هرمحرم ميخروشد خون ز دل  

عشـــــــــــــــــــــــــــق

 معنـــا مي شــود

 بــرآب و گِــل

وقتی که تو رفتی خورشید نمرده
دریا و بیابان خدا دست نخورده
وقتی که تو رفتی، قلبی نشکسته
اشکم نشده سیل و مرا سیل نبرده

وقتی که تو رفتی
انگار نه انگار که از تو اثری بود
انگار نه انگار که بیدادگری بود
انگار نه انگار که عشقی به سری بود
انگار نه انگار که در دل شرری بود

وقی که تو رفتی
انگار که عشقی به دلی نطفه نبسته
انگار که مستیم و سبویی نشکسته
انگار که عمری بر باد نرفته
انگار که در دل امیدی ننشسته
وقتی که تو رفتی، چشم من خسته، بی خواب نمانده
وقتی که تو رفتی، در سینه دل من، بی تاب نمانده

برو برو که دگر آشنا نمی خواهم
به درد خو گرفتم و دوا نمی خواهم
تو قبله گاه منی، من ز قبله بیزام
تو گر خدای منی، من خدا نمی خواهم

پا چون ز در جایی کشیدی، کشیدی
امید ز هر کس که بریدی، بریدی
دل نیست کبوتر که چو برخاست، نشیند
از گوشه بامی که پریدی، پریدی